Een vervormde gedachte
Oké, ik ben een schizofreen en wordt gestigmatiseerd. Erg genoeg, zeker als ik best in orde ben. De moord op Els Borst heeft het er niet beter op gemaakt, behalve schizofreen ben ik tegenwoordig ook een potentiële moordenaar.
Als ik kennis maak met iemand, zeg ik het niet meer, dat ik ziek ben, behalve als ik de vent of vrouw niet zie zitten. Ze maken zich onmiddellijk uit de voeten. ‘Elk nadeel hep zijn voordeel’ zou Cruijff gezegd hebben.
Mijn gedachtes zijn soms verward en ik weet dat ik dan beter mijn mond kan houden, zodat niemand het merkt. Ik trek me terug en praat alleen als het hard nodig is. Dat is heel irritant voor mensen in mijn omgeving maar ze doen het ermee.
Spreken is zilver, zwijgen is goud volgens het gezegde. Laten we teveel zwijgen ‘koper’ noemen, dan kom ik er nog een beetje goed vanaf.
Spreken is dus zilver. Kun je schrijven op facebook en twitter ‘spreken’ noemen of dat een heel ander fenomeen? Het moet haast wel, want een groot aantal tweets kun je toch echt geen zilver noemen. Ik zou het onder de noemer roddel, onachtzame uitspraken, geleuter zonder enige kennis van zaken of onder pesterij willen onderbrengen. En die mensen krijgen geen stigma! Zij maken gebruik van de vrijheid van meningsuiting. Met die vrijheid van meningsuiting maken ze kinderen, asielzoekers, homo’s en wie al niet meer, min of meer af. Voor hen maakt niemand zich uit de voeten als ze zeggen dat ze twitteren, want ze hebben volgers genoeg.
Ik snap het niet maar ik ben dan ook schizofreen. Het zal wel een vervormde gedachte zijn.
Anoniem: (onder verantwoordelijkheid van Olga Maria Berger)