DROMEN EN HOOP

2014-12 DROMEN EN HOOP

Het nieuwe jaar begint binnenkort. De meeste mensen zetten hun wensen, dromen en doelen nog eens op een rijtje en maken plannen. Voor mijn dochter en dus ook min of meer voor de rest van het gezin, zijn de feestda­gen minder positief. Mijn dochter vindt dat ze niets heeft bereikt en dat de toekomst ook niet veel meer te bieden heeft dan lange dagen die ze door moet zien te komen. Niemand zit op haar te wachten, nuttig is ze niet, alleen een blok aan ieders been.

Het is niet alleen dat de maatschappij geen plek voor haar heeft, maar het zit ook in haar. Het idee dat ze verplichtin­gen zou hebben, grijpt haar bij de strot. Nee, werken wil ze niet meer, die veranwoording kan ze niet aan. Vrijwill-gerswerk? Het benauwt haar.

Ik droom ervan dat we haar op een rustige manier, zonder haar te forceren in 2015 de drempel over krijgen en dat ze iets gaat doen. Niet dat ik dat perse wil, maar dan heeft ze op het eind van 2015 misschien een wat zelfverzekerder gevoel.

We moeten volhouden, hopen dat het beter wordt, anders wordt het voor het hele gezin een bodemloos gat. Ypsilon is me in 2014 tot steun geweest en dat zal in 2015 weer zo zijn. Dat is in ieder geval een lichtpuntje. De verhalen van anderen, soms veel zwaarder dan mijn verhaal (het kan altijd erger, toch?) zijn soms moeilijk om aan te horen en toch geven ze de moed om door te gaan.

Anoniem: verwoord door Olga Maria Berger