Verliefd

VERLIEFD

Ik houd mijn hart vast. Mijn zoon is verliefd. Echt vreselijk verliefd. De laatste maand heb ik hem nauwelijks gezien, behalve om kleren op te halen. Natuurlijk, ik gun hem alle geluk van de wereld, maar hij heeft al wat tegensla­gen te verwerken gehad op liefdesgebied. Lees meer

Een boom is zo gek nog niet

Ik heb geen vriendin, geen baan, geen toekomst. Een loser, meer ben ik niet, een profiteur, een uitkeringstrekker. Nie­mand wil mij en als er al iemand iets om me geeft, dan is dat houden van vermengd met medelijden.

‘Niet piekeren’ zeggen mijn vrienden. ‘Gewoon doorgaan.’ Lees meer

Jarig

 

Soms heb ik maanden geen contact met mijn zoon die lijdt aan schizofrenie, dan weer laat hij dagelijks van zich horen. Soms is hij depri, soms gaat het wel. Het is altijd maar afwachten. Ik betrap me erop dat ik er tegenop zie om de telefoon aan te nemen als hij belt of om naar hem toe te gaan. Iedere keer moet ik mezelf overwinnen.

Ik ben tegenwoordig zelf best stabiel Lees meer

Een vervormde gedachte

Oké, ik ben een schizofreen en wordt gestigmatiseerd. Erg genoeg, zeker als ik best in orde ben. De moord op Els Borst heeft het er niet beter op gemaakt, behalve schizo­freen ben ik tegenwoordig ook een potentiële moorde­naar.

Als ik kennis maak met iemand, zeg ik het niet meer, dat ik ziek ben, behalve Lees meer

Hagelbuien

Het weer lijkt de wisselvalligheid van mijn leven te weer­spiegelen. Zo nu en dan schijnt de zon, maar de dreigende donkere luchten in de verte geven aan dat het ieder mo­ment kan gaan hagelen. De buien die regelmatig neerko­men bevestigen die dreiging.

Mijn gemoedstoestand laat zich niet regelen door het weer Lees meer

Empowerment

Mijn zoon verbreekt zo nu en dan alle contact met me. Ik weet nog hoe van slag ik was toen hij dat de eerste keer deed. Het was onbegrijpelijk dat hij zijn telefoon niet aannam, vooral omdat hij me van dingen beschuldigde die helemaal niet waar waren. Lees meer

Alleen op bezoek

Als ouder van een psychotische zoon maakte ik kennis met psychiatrische instellingen. Een wereld die tot mijn zoon er werd opgenomen vreemd voor me was en waar ik me eerlijk gezegd verre van hield.

Toen ik de eerste keer bij mijn zoon op bezoek ging op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, wist ik hele¬maal niet wat me te wachten stond en ik was bang! Lees meer

Crisis

Mijn zoon was al een paar maanden psychotisch. Regelmatig seinde ik de hulpverlening in. Die ging kijken, maar zag geen aanleiding om in te grijpen. Op een avond maak ik om een uur of 11 mijn mail open. Mailtje van mijn zoon. Hij heeft de bijsluiter van de medicijnen gelezen, hij neemt ze niet meer. Dat doet hij trouwens al een paar weken niet meer. Zijn vader heeft hem misschien wel verwekt in een dronken bui en ik heb hem dan wel opgevoed, maar daar hebben we zelf voor gekozen. Hij kapt ermee, met alles, met het leven. Lees meer

Mijn zoon wilde me niet zien

Sinds augustus had ik niets meer van mijn zoon vernomen. Er was wel een klein akkefietje geweest, maar ik had het zelf niet ervaren als iets dat het contact voorgoed zou verbreken. Ik had alleen gezegd dat ik niet meer iedere dag een uur aan de telefoon ging hangen met hem om hetzelfde verhaal aan te horen, maar dat we drie keer in de week zouden bellen. Blijkbaar was hij daar erg boos over. Lees meer

Ik wil dood

Die gedachte komt regelmatig bij me op. Soms zomaar; als ik over straat loop of onder het stofzuigen. Ergens uit de krochten van mijn onderbewustzijn roep ik dat tegen mezelf. Waarom toch? De laatste tijd heb ik mijn leven best op orde. Ik heb een klein baantje, mijn kamer is leuk en ik heb mensen om me heen die naar me willen luisteren. Lees meer