2014-11 HOEVEEL KOST EEN VRIENDIN?
Frans heeft een vriendin. Het lijkt niet het grootste nieuws van de wereld, maar voor Frans is het alsof de wereld een paradijs is geworden. Al jaren wilde hij niets liever, hij droomde ervan, verlangde ernaar en zat intussen op zijn kamer en kwam nauwelijks de deur uit.
Frans lijdt aan schizofrenie. Hij is een goeierd. Het probleem is eerder dat hij over zich laat lopen, dan dat hij ooit in zijn hoofd zou halen iemand een duimbreed in de weg te leggen. Gelukkig is hij groot en breed en ziet eruit alsof hij drie bankstellen tegelijk op kan tillen en daardoor zal de gemiddelde overvaller hem wel met rust laten. Maar een vriendin, een meisje waar hij alles voor over heeft, is dat wel zo veilig? Hij heeft haar ontmoet op internet, tegenwoordig normaal, maar toch. Hij woont aan het eind van de straat en omdat we allebei een hond hebben, spreken we elkaar nogal eens.
Laatst sprak hij me aan. ‘Buurvrouw, kunt u internet-bankieren? Mijn vriendin wil komen, maar ze heeft niet genoeg geld voor de trein. Ik wil geld overmaken.’ Frans kan niet over zijn eigen geld beschikken, hij staat onder curatele. Dat heeft hij me wel eens verteld. Hij krijgt iedere week, of maand, dat weet ik niet, contant geld en daar moet hij boodschappen van doen. Moest ik dat systeem doorbreken en geld overmaken aan een meisje dat misschien helemaal niet op komt dagen? ‘Hoeveel?’ vroeg ik. ‘Tien euro,’ zei hij en haalde een briefje van tien uit zijn portemonnee.
Dat was nou niet een bedrag waardoor hij zwaar in de nesten kon komen. ‘Geen probleem,’ zei ik dus en maakte het geld over. En… ik zag een paar dagen later Frans bij de bushalte staan om een meisje op te halen. Ze was gekomen! Nog geen tien minuten later stond hij op de stoep. Of ik nog eens tien euro over kon maken naar de rekening van het meisje. Voor de terugweg. Hij kon haar die tien euro toch gewoon geven? ‘Hoelang blijft ze?’
‘Vijf dagen,’ zei hij en straalde.
Ik besloot zijn plezier niet te vergallen en zoutte alle waarschuwingen op. Het ging tenslotte om alles bij elkaar twintig euro. Hij gaf me tien euro en ik maakte geld over. Een week later was hij er weer. Het ging nu om twintig euro. ‘Is het niet leuk om een keer naar haar toe te gaan?’ vroeg ik. ‘Ze woont nog bij haar moeder, dat is niet gezellig.’ Nee, dat was het niet. ‘Frans, kun je het jezelf permitteren om reisjes en boodschappen voor je vriendin te betalen?’ Hij grijnsde. ‘Nee, maar dat kan me niet schelen. Ik zie wel hoe het loopt. Nu wil ik alleen gelukkig zijn.
Ik kon hem geen ongelijk geven. ‘Als ik nu tien euro over maak, dan kun je haar die andere tien geven als ze er is.’ ‘Dat wil ze niet. Ze wil het op haar bankrekening, anders kan ze geen treinkaartje kopen.’
Ik ga niet vaak met de trein en weet niet of het niet mogelijk is om met contant geld te betalen bij de NS. ‘Frans, het is uit om als man voor alle kosten op te draaien. In mijn tijd betaalden we al samen als we uit eten gingen. Zal ik nu tien euro overmaken, dan zien we wel verder als ze er is.
Dan komt ze niet, dat heeft ze gezegd. Ze wil de zekerheid dat ze terug kan. Als jij niet thuis bent, gaat het mis.’ Ik voelde me schuldig terwijl ik het geld overmaakte. Veertig euro lijkt niet veel, maar toch … ‘Frans, ik voel me er niet goed bij,’ zei ik. ‘Bespreek het alsjeblieft met je financiële begeleider.’
‘Ik heb er toch recht op om gelukkig te zijn, ook al is het misschien voor een paar weken?’
‘Natuurlijk, maar dit geluk kan je ook weer in de ellende storten.’
‘Dan zie ik wel weer. Ik wil niet alleen blijven. Dan hoef ik niet meer te leven.’
‘Nu voel ik me onder druk gezet,’ zei ik. ‘Daar houd ik niet van.’
Hij trok wit weg, want het laatste wat Frans wil is iemand kwaad doen.
‘Ik wil je met plezier helpen,’ zei ik. ‘Maar een meisje dat bij haar moeder woont, kan zelf ook een oplossing zoeken als ze geen geld heeft. Meisjes kunnen tegenwoordig uitstekend hun eigen problemen oplossen.
‘Ik zal haar vragen of ze de helft van de boodschappen wil betalen,’ zei hij.
Of het daardoor kwam of door iets anders? Deze keer kwam er geen meisje uit de bus en nu voel ik me een bemoeizieke oude taart.
Anoniem: verwoord door Olga Maria Berger
Donderdag 19 sept. PSYSALON Veldhoven Omgaan met trauma 19-08-2024
Tijd: 19.00 — 21.00 uur.
Inloop met koffie en thee om 18:45 u.
Adres: Veldwijzer Veldhoven
Sterrenlaan 15, 5503 BG te Veldhoven
Veel mensen maken ten minste één keer in hun leven een traumatische gebeurtenis mee. Een heftig verkeersongeluk, geweld, pesten of iets anders waar ze langere tijd last van houden. Herken jij dit ook of ben je nieuwsgierig hoe anderen hiermee omgaan?
Kom dan naar onze Psysalon van 19 september.
Woensdag 18 sept. 2024 Psysalon Best “DEMENTIE EN LEVEND VERLIES”
TIJD: inloop vanaf 19.00 uur, start programma om 19.30 uur
LOCATIE: Bestwijzer, zonnewende 173 best
Dementie is afscheid nemen, van je naaste die verandert, maar ook van het leven dat er was.
Hoe ga je om met wat er nooit meer zal zijn?
Terugblik symposium 19 maart 2024 “Waar staat de naaste. Stand van zaken”.
Privacy cliënt én naaste.
Over BovenJan door Bert Stavenuiter
Verslag van het symposium
9 maart “Waar staat de naaste?” Uitstekend symposium!
De naastenraad van GGzE kijkt met trots terug op een prima symposium waarin naasten, hulpverlening en deskundigen vanuit de naastenhoek elkaar op de hoogte brachten van het aanbod voor lotgenoten. Centraal stond de vraag wat instanties en naasten zelf kunnen doen om in moeilijke levensfases te groeien, in plaats van vast raken in zorgen over hun familielid:
Wel of niet in GGz-zorg?
Wat is er allemaal al?
En wat doe je als een gewenst aanbod niet vindt? Lees verder.
Voor een pakkende en humoristische samenvatting van dit symposium door Dominique Engers klik hier
Familie & naasten in Nederland. Aanbod vaardighedentrainingen
Vaardighedentrainingen helpen naasten in hun omgang met de ziekte en de persoon die ziek is. De naasten hebben altijd een relatie, ze zijn een broer of zus van, een vader of moeder van, een partner van of een kind van, maar denk ook aan ooms, tantes, opa’s en oma’s. Daarnaast hebben ze zorgen over, om en zorgen ze vaak voor de cliënt.
Kennis over de ziekte en het oefenen van vaardigheden helpen in deze relatie.
In dit overzicht hebben we de aangeboden trainingen zoveel mogelijk gerangschikt naar de relatie tot de cliënt. Ze worden aangeboden, of werden tot recent aangeboden. Er is altijd een combinatie van kennis en vaardigheden trainen.
Als eerste staan de erkende, goed onderbouwde en/of effectieve trainingen genoemd.
De overige trainingen staan apart genoemd. Dit betekent niet dat ze niet goed zijn, sommige zijn nog te nieuw om al een predicaat goed onderbouwd te hebben. De trainingen die hier worden genoemd hebben altijd een onderdeel vaardigheden trainen. Per vaardigheidstraining hebben we de kenmerken van de inhoud van de training (o.a. vorm, doel, doelgroep, groepsgrootte, type trainer, interventieduur), het eventueel theoretisch raamwerk, methodieken die worden ingezet als eventuele verricht onderzoek in beeld gebracht. In dit overzicht geven we een samenvatting van trainingen die in Nederland beschikbaar zijn.
Aanbod voor naasten in Nederland. Via de verkenning hebben we verschillende vaardigheidstrainingen in kaart kunnen brengen. Het huidig aanbod delen we in erkende vaardigheidstrainingen, andere vaardigheidstrainingen en overig ondersteuningsaanbod voor naasten. In het overzicht is helder gemaakt voor welke doelgroep deze is ontwikkeld.
Klik op een van onderstaande afbeeldingen waarna het document geopend wordt. Klik daarna op de links die dan wél werken.
BovenJan, online platform voor naasten/familie
Beste leden,
Het is zover! Na een periode van hard werken en testen kun jij als Ypsilonlid gebruikmaken van het online platform BovenJan.
Wat kan ik op BovenJan doen?
BovenJan bestaat uit verschillende onderdelen:
Bekijk hier een filmpje met een korte rondleiding.
Hoe kom ik er?
Nieuwsgierig geworden? Je komt op het platform via de volgende link:
www.boven-jan.nl.
Ledenvoordeel
Wordt lid van Ypsilon, dan heb je als eerste toegang tot BovenJan. We hebben al een account voor je aangemaakt. Je hoeft het alleen nog even te activeren. Hierover ontvang je later vandaag een mailtje.
Met vriendelijke groet,
MIND Ypsilon en Plusminus
Een kat met groene ogen
2015-02 Een kat met groene ogen
Er zit een kat onderaan de trap. Het is een witte met groe¬ne ogen. Hij snort. Als ik een paar treden af ga, blaast hij en kromt zijn rug. Ik ga op de bovenste tree zitten. Wat nu? Ik moet naar beneden, ik heb een afspraak met Li-sette en als ik niet op kom dagen, komt ze naar hier. Niet meteen, meestal na een paar dagen en tegen die tijd zal de kat toch wel weg zijn en dan kan Lisette veilig boven komen.
Maar, als ik niet kom, wordt ze ongerust en belt ze mijn moeder om te vragen of die iets van me heeft gehoord. O, jee, die gaat stad en land afbellen. Ik moet gewoon die trap af gaan, die kat kan me hoogstens een krab geven. Hoe is die kat eigenlijk binnen gekomen? Ik heb geen kat en mijn medebewoners ook niet.
Het beest moet met een van de andere bewoners mee naar binnen gelopen zijn. Ik moet de deur open zetten, zodat het beest weg kan. Ik sta op. De kat blaast en ontbloot zijn tanden. Die zijn gevaarlijk scherp. Dat beest gaat aanvallen. Ik ga weer zitten.
Waarom zit die kat daar? Is het een teken? Vertelt het beest me dat het gevaarlijk is om naar buiten te gaan? Ach, ik weet het ineens. De spion is er, daarom zit het beest er om me dat te vertellen. Die spion is er om te kijken of ik echt naar Lisette ga. Gaan dus, anders vertelt de spion aan Lisette dat ik thuis was en toch niet ging.
‘Ik heb het begrepen,’ zeg ik tegen de kat. ‘Dank je wel, laat me er nu door.’
De kat blaast agressief. Dat was de boodschap niet. Moet ik thuisblijven omdat er een chemische aanval komt of een schutter die in het wilde weg schiet zoals in Parijs? Dat zal het zijn.
‘Ik heb het begrepen,’ zeg ik.
‘Tegen wie praat je?’ vraagt Suzanne. Ze loopt langs me heen de trap af en stapt bovenop de kat. Het beest protesteert niet, het blijft zitten zoals hij zit.
Haar voet gaat er doorheen.
Er is geen kat! Mijn hoofd maakt een kat. Verdomme! Ik ben er weer ingetrapt. Ik ren naar beneden en ga de deur uit. Met een beetje geluk haal ik mijn afspraak met Lisette nog.
Anoniem: verwoord door Olga Maria Berger
DROMEN EN HOOP
2014-12 DROMEN EN HOOP
Het nieuwe jaar begint binnenkort. De meeste mensen zetten hun wensen, dromen en doelen nog eens op een rijtje en maken plannen. Voor mijn dochter en dus ook min of meer voor de rest van het gezin, zijn de feestdagen minder positief. Mijn dochter vindt dat ze niets heeft bereikt en dat de toekomst ook niet veel meer te bieden heeft dan lange dagen die ze door moet zien te komen. Niemand zit op haar te wachten, nuttig is ze niet, alleen een blok aan ieders been.
Het is niet alleen dat de maatschappij geen plek voor haar heeft, maar het zit ook in haar. Het idee dat ze verplichtingen zou hebben, grijpt haar bij de strot. Nee, werken wil ze niet meer, die veranwoording kan ze niet aan. Vrijwill-gerswerk? Het benauwt haar.
Ik droom ervan dat we haar op een rustige manier, zonder haar te forceren in 2015 de drempel over krijgen en dat ze iets gaat doen. Niet dat ik dat perse wil, maar dan heeft ze op het eind van 2015 misschien een wat zelfverzekerder gevoel.
We moeten volhouden, hopen dat het beter wordt, anders wordt het voor het hele gezin een bodemloos gat. Ypsilon is me in 2014 tot steun geweest en dat zal in 2015 weer zo zijn. Dat is in ieder geval een lichtpuntje. De verhalen van anderen, soms veel zwaarder dan mijn verhaal (het kan altijd erger, toch?) zijn soms moeilijk om aan te horen en toch geven ze de moed om door te gaan.
Anoniem: verwoord door Olga Maria Berger
Mijn dochter was vreselijk depressief na een psychose
Mijn dochter was vreselijk depressief na een psychose.
Het was niet om aan te zien. ‘Slik je de stemmings-stabilisator wel?’ vroeg ik toen de depressie wel erg lang aanhield.
‘Nee, natuurlijk niet, daar wordt je kaal van.’
Ik weet niet wat ik zelf op dat moment liever had gehad, kaalheid of een depressie. Echt, van een afstand leek ze het heel zwaar te hebben, maar blijkbaar niet zwaar genoeg om er iets aan te doen en eventuele kaalheid te riskeren.
Met haar praten over medicijnen is eigenlijk taboe, maar toen ik haar opzocht vroeg ik of ik de bijsluiter mocht lezen. Bijsluiters geven een wirwar aan informatie. Van een medicijn kunnen je nieren het begeven of je wordt er misselijk van. Dat je er kaal van werd, dat had ik nog nooit gelezen.
‘Bemoei je er niet mee,’ zei ze. ‘Wat staat er precies?’ hield ik aan. ‘Dat je er kaal van wordt of dat je er haaruitval van kunt krijgen?’. ‘Wat maakt het uit?’. ‘Bij haaruitval groeit je haar weer aan.’ ‘Onzin.’‘Toen ik zwanger was van jou, zat er iedere ochtend een bos haar in mijn borstel.’‘Waarom probeer je het goed te praten, die kaalheid?’‘Ik probeer het niet goed te praten, ik probeer het recht te praten. Wat je ermee doet mag je zelf weten.’
Ze zei niets meer en na een kwartier ging ik maar. Ik geloof niet dat het geholpen heeft, dat gesprek.
Ze wil die medicijnen gewoon niet nemen en liever depri zijn. Misschien moet ik me daar dan minder van aantrekken, of is dat te kort door de bocht?
Anoniem: verwoord door Olga Maria Berger
LOWLANDS De vakanties zijn altijd moeilijk voor mijn zoon
LOWLANDS De vakanties zijn altijd moeilijk voor mijn zoon.
Iedereen van zijn leeftijd gaat weg met zijn gezin en hij zit eenzaam thuis. Hij wil meer dan ooit een vriendin, kinderen, niet meer eenzaam zijn.
Deze vakantie werd hij door een paar vrienden uitgenodigd om mee naar Lowlands te gaan. In april toen de kaarten gekocht moesten worden, had hij enthousiast gezegd dat hij mee zou gaan. Hoe dichter de datum naderde hoe zwaarmoediger hij werd. Hij zag er als een berg tegenop.
‘Ik houd het niet vol,’ zei hij iedere keer als ik hem aan de telefoon had.
‘Dan ga je toch gewoon weer naar huis,’ gaf ik als antwoord. ‘Niemand zegt dat je vijf dagen moet blijven.’
‘Je kunt er niet weg, het veld ligt buiten Almere.’‘Dan neem je wat extra geld mee voor een taxi.’
Het weekend ervoor ging ik naar hem toe. Regenlaarzen kreeg ik hem niet aangesmeerd, daar ging hij niet mee lopen. We kochten een regenpak, een paraplu en een zaklantaarn. Vooral van de zaklantaarn leek hij in de stemming te komen. Samen maakten we een lijstje met be-
nodigdheden. Op het grasveld achter zijn appartement bouwden we zelfs de tent op. Hij is handig genoeg om dat zelf uit te zoeken, maar in zijn zwartste buien vindt hij dat hij niets kan, zelfs geen haring in de grond slaan.
Toen ik wegging was ik ervan overtuigd dat hij zou gaan en bereidde me er in mijn achterhoofd op voor dat ik eventueel naar Almere zou rijden als het echt niet lukte, maar hij moest het proberen. De deur uit, mensen ontmoeten. Ik begrijp echt wel dat de indrukken teveel zouden kunnen zijn, maar zo nu en dan een grens opzoeken, dat moet iedereen, hij ook.
Ik vond mezelf erg streng en soms vroeg ik me af of ik geen psychose aan het uitlokken was, maar dat was dan maar zo. Geen vakantie vond hij vreselijk, depressief was hij al en dat is net zo erg als een psychose.
De dag ervoor belde ik hem. Hij had alles ingepakt, maar hij zou niet gaan en het hele verhaal dat het te druk was en dat hij het niet aan kon, begon opnieuw.
Ik vroeg of hij de oplader van zijn telefoon had ingepakt, want die waren we vergeten om op het lijstje te zetten. Nee, had hij niet, maar die ging hij meteen in zijn rugzak doen. Ik maakte zo snel mogelijk een eind aan het gesprek, zodat hij niet meer kon klagen.
Toen ik hem de volgende dag belde, was hij al naar een van zijn vrienden gegaan en waren ze boodschappen aan het doen. Hij klonk opgewekt, maar hij klinkt altijd opgewekter als anderen hem kunnen horen.
Hij hield het al de vijf dagen vol, hoewel het vreselijk weer was. Zijn ogen straalden toen ik hem via de skype zag. De meeste concerten waren geweldig geweest.
‘Iedereen valt een beetje in een gat na iets geweldigs,’ zei ik. ‘Misschien ben je een beetje katerig deze week.’
Had ik maar niets gezegd. Hij had geen kater, hij viel in een enorm gat. Daar is hij nu nog niet uit. En toch … dit is allemaal beter dan dat hij op die kamer was blijven zitten.
Anoniem: verwoord door Olga Maria Berger
HOEVEEL KOST EEN VRIENDIN
2014-11 HOEVEEL KOST EEN VRIENDIN?
Frans heeft een vriendin. Het lijkt niet het grootste nieuws van de wereld, maar voor Frans is het alsof de wereld een paradijs is geworden. Al jaren wilde hij niets liever, hij droomde ervan, verlangde ernaar en zat intussen op zijn kamer en kwam nauwelijks de deur uit.
Frans lijdt aan schizofrenie. Hij is een goeierd. Het probleem is eerder dat hij over zich laat lopen, dan dat hij ooit in zijn hoofd zou halen iemand een duimbreed in de weg te leggen. Gelukkig is hij groot en breed en ziet eruit alsof hij drie bankstellen tegelijk op kan tillen en daardoor zal de gemiddelde overvaller hem wel met rust laten. Maar een vriendin, een meisje waar hij alles voor over heeft, is dat wel zo veilig? Hij heeft haar ontmoet op internet, tegenwoordig normaal, maar toch. Hij woont aan het eind van de straat en omdat we allebei een hond hebben, spreken we elkaar nogal eens.
Laatst sprak hij me aan. ‘Buurvrouw, kunt u internet-bankieren? Mijn vriendin wil komen, maar ze heeft niet genoeg geld voor de trein. Ik wil geld overmaken.’ Frans kan niet over zijn eigen geld beschikken, hij staat onder curatele. Dat heeft hij me wel eens verteld. Hij krijgt iedere week, of maand, dat weet ik niet, contant geld en daar moet hij boodschappen van doen. Moest ik dat systeem doorbreken en geld overmaken aan een meisje dat misschien helemaal niet op komt dagen? ‘Hoeveel?’ vroeg ik. ‘Tien euro,’ zei hij en haalde een briefje van tien uit zijn portemonnee.
Dat was nou niet een bedrag waardoor hij zwaar in de nesten kon komen. ‘Geen probleem,’ zei ik dus en maakte het geld over. En… ik zag een paar dagen later Frans bij de bushalte staan om een meisje op te halen. Ze was gekomen! Nog geen tien minuten later stond hij op de stoep. Of ik nog eens tien euro over kon maken naar de rekening van het meisje. Voor de terugweg. Hij kon haar die tien euro toch gewoon geven? ‘Hoelang blijft ze?’
‘Vijf dagen,’ zei hij en straalde.
Ik besloot zijn plezier niet te vergallen en zoutte alle waarschuwingen op. Het ging tenslotte om alles bij elkaar twintig euro. Hij gaf me tien euro en ik maakte geld over. Een week later was hij er weer. Het ging nu om twintig euro. ‘Is het niet leuk om een keer naar haar toe te gaan?’ vroeg ik. ‘Ze woont nog bij haar moeder, dat is niet gezellig.’ Nee, dat was het niet. ‘Frans, kun je het jezelf permitteren om reisjes en boodschappen voor je vriendin te betalen?’ Hij grijnsde. ‘Nee, maar dat kan me niet schelen. Ik zie wel hoe het loopt. Nu wil ik alleen gelukkig zijn.
Ik kon hem geen ongelijk geven. ‘Als ik nu tien euro over maak, dan kun je haar die andere tien geven als ze er is.’ ‘Dat wil ze niet. Ze wil het op haar bankrekening, anders kan ze geen treinkaartje kopen.’
Ik ga niet vaak met de trein en weet niet of het niet mogelijk is om met contant geld te betalen bij de NS. ‘Frans, het is uit om als man voor alle kosten op te draaien. In mijn tijd betaalden we al samen als we uit eten gingen. Zal ik nu tien euro overmaken, dan zien we wel verder als ze er is.
Dan komt ze niet, dat heeft ze gezegd. Ze wil de zekerheid dat ze terug kan. Als jij niet thuis bent, gaat het mis.’ Ik voelde me schuldig terwijl ik het geld overmaakte. Veertig euro lijkt niet veel, maar toch … ‘Frans, ik voel me er niet goed bij,’ zei ik. ‘Bespreek het alsjeblieft met je financiële begeleider.’
‘Ik heb er toch recht op om gelukkig te zijn, ook al is het misschien voor een paar weken?’
‘Natuurlijk, maar dit geluk kan je ook weer in de ellende storten.’
‘Dan zie ik wel weer. Ik wil niet alleen blijven. Dan hoef ik niet meer te leven.’
‘Nu voel ik me onder druk gezet,’ zei ik. ‘Daar houd ik niet van.’
Hij trok wit weg, want het laatste wat Frans wil is iemand kwaad doen.
‘Ik wil je met plezier helpen,’ zei ik. ‘Maar een meisje dat bij haar moeder woont, kan zelf ook een oplossing zoeken als ze geen geld heeft. Meisjes kunnen tegenwoordig uitstekend hun eigen problemen oplossen.
‘Ik zal haar vragen of ze de helft van de boodschappen wil betalen,’ zei hij.
Of het daardoor kwam of door iets anders? Deze keer kwam er geen meisje uit de bus en nu voel ik me een bemoeizieke oude taart.
Anoniem: verwoord door Olga Maria Berger